Wanneer spreek je van ouderonthechting?

De laatste jaren en vooral maanden is er binnen de maatschappij en media steeds meer aandacht voor het onderwerp ‘ouderonthechting’. Ook wel ouderverstoting, contactverlies of PAS (parental alienation syndrome) genoemd. Een complex verschijnsel waarbij een eenduidige zienswijze en aanpak nog ontbreekt.

Ouderschap Blijft volgt hierin het gedachtengoed van Heleen Koppejan. Zij spreekt over ouderonthechting en omschrijft het als een proces waarbij na scheiding en onder bepaalde omstandigheden een gezonde hechtingsrelatie van een kind met een ouder beschadigd of verbroken wordt.

Er is sprake van ouderonthechting als:
● Een ouder de loyaliteit van het kind beïnvloedt;
● Het kind om een gevoel van veiligheid te creëren, een bond sluit met één ouder en het contact met de andere ouder verbreekt;
● Het kind geen gegronde redenen – zoals misbruik, verwaarlozing en mishandeling – heeft voor het afwijzen van het contact de andere ouder.

Door het verbreken van het contact te zien als een systemisch proces hoeft het gedrag van ouders niet veroordeeld te worden en is er geen diagnostiek nodig voor het kind. Dit geeft ruimte om het proces met ouders en kind(eren) te bespreken en samen te kijken hoe er tot verandering gekomen kan worden.

Uiteindelijk is het doel van Ouderschap Blijft immers dat het kind onbelast contact kan hebben met beide ouders.

✏️Onze stichting Ouderschap Blijft is volop in ontwikkeling. Volg ons via LinkedIn.
Je kan ook abonnee worden van het Kennisplatform Complexe Scheidingen. Ga hiervoor naar de website van Ouderschap Blijft: https://lnkd.in/ddeRKf3w.