Complexe scheiding
In de complexe “scheiding” c.q. vecht”scheiding” spelen (vrijwel) altijd destructieve communicatiepatronen en -mechanismen door (ex-) partnergeweld. Kindermishandeling is aan de orde van de dag in deze gezinssituaties als gevolg van dit geweld. Geweld dat geregeld eenzijdig plaatsvindt, waar het lijkt alsof het gaat om een tweezijdige strijd. Ons gedachtegoed in Nederland is meestal: “Waar twee zijn, hebben twee schuld”. Maar is dit wel zo? Uit ervaring van velen en uit onderzoek weten we dat het in heel veel gevallen over eenzijdige strijd gaat middels emotioneel, economisch, fysiek (ex-)partnergeweld.
(https://lnkd.in/ePGvtAe) (conflictscheiding.eu).
Het geweld wordt niet herkend
Wat geregeld wordt ervaren in jeugdzorgtrajecten door ouders die te maken hebben met het stelselmatig verbale, psychische, economische geweld van hun (ex-)partner, is dat het (ex-)partnergeweld aanwakkert c.q. verergert als jeugdzorg c.q. GI betrokken raakt bij deze gezinnen. Omdat het geweld geregeld niet wordt (h)erkend door jeugdzorgprofessionals en gezinsprofessionals.
Jan Storms (https://lnkd.in/e7UTCTA) wijdt o.a. in zijn boek ‘Destructieve relaties op de schop’ in hoofdstuk 8 uit over wat er veel vanuit jeugdbeschermers gebeurt in de wijze van communiceren en handelen en hoe de destructieve mechanismen die spelen in deze gezinssituaties volledig kunnen voortzetten, met alle gevaarlijke gevolgen voor kind en ouder van dien.
Inschattingsfouten
Het komt geregeld voor dat kinderen bij hun onveilige ouder worden geplaatst, uit huis worden geplaatst, of ouders soms zelfs uit de ouderlijke macht worden geplaatst, gebaseerd op totaal verkeerde aannames, eigen invullingen én gebaseerd op de misleiding van de geweldpleger, door jeugdbeschermers. Rechters varen vaak blind op GI, waar GI geregeld flinke inschattingsfouten maakt.
Er wordt in heel veel casussen niet aan feitenonderzoek gedaan, maar wel worden oordelen, meningen en eigen referentiekader van jeugdbeschermers opgesteld door henzelf in hun rapportages, die aan de rechtbank worden aangereikt. (https://lnkd.in/ejH-scB). Wanneer ouders aanreiken wat écht speelt en durven voor de veiligheid van hun kind te gaan, worden deze ouders geregeld ontkend en genegeerd door GI, en worden deze ouders als destructief, lastig, star, tegenwerkend, agressief neergezet in rapportages, terwijl het tegenovergestelde speelt. Om zo het kind in zijn/haar onveilige, gevaarlijke, ongezonde omgeving te laten opgroeien.
Wat is ervoor nodig:
– om in ‘jeugdbeschermingsland’ te gaan durven erkennen dat (ex-) partnergeweld bestaat, als gevolg van eigen jeugdtrauma en angst bij betreffende ouder?
– dat dit DE oorzaak is in de ‘complexe’ “scheiding” van kindermishandeling ?
– te stoppen met ‘Ouders, jullie moeten er samen uitkomen in het belang van jullie kind’?
– te durven weten?
– Veiligheid durven voorop te durven stellen voor kind en ouder in onveiligheid?
Bron: Franka Guiking op LinkedIn
