Complexe scheiding en jeugdzorg. Is dat een match?
De situaties, waarbij (meestal) eenzijdig psychisch-emotioneel, financieel, fysiek geweld speelt, zoals in de complexe scheiding, horen eigenlijk niet thuis bij GI, RvdK, Jeugd-en-Gezinsinstanties. Maar nu zadelen we de hele jeugdzorg hier wel mee op. We overvragen velen. Medewerkers en achterban bij GI, RvdK, Jeugd-en-Gezinsinstanties zitten geregeld met hun handen in het haar bij de complexe scheidingen, blijkt. En heb ik letterlijk teruggehoord.
Wat niet gek is, want de psychiatrische problematiek die speelt bij de ouder(s), is niet op te lossen vanuit het pedagogisch denkkader. En is ook niet te verhalen op het kind, wat nu geregeld gebeurt (denk aan OTS op naam van het kind).
Kinderen, en de ouder die slachtoffer is van het stelselmatige geweld, worden nu verantwoordelijk gemaakt, en dit klopt niet.
Complexe scheiding en de GGZ
Een rechter zou ouder(s) in de complexe scheiding direct moeten doorverwijzen naar de GGZ, en dan de ouder die geweld pleegt, waarbij de jeugdzorg mogelijk wat zou kunnen betekenen voor het kind, gedacht vanuit het kind, ipv gedacht vanuit: ‘Ouders moeten er samen uitkomen’, want dit zal niet lukken.
Deze situaties vragen om grondig feitenonderzoek naar (de geschiedenis van) geweld en persoonlijkheidsstructuren bij ouder(s), daadkracht, expertise en strakke afspraken waarop toezicht gehouden wordt en aan gehouden wordt. En om hulp, begeleiding en/of behandeling op maat, apart per gezinslid. Gezamenlijk ouderschap werkt niet. Dit zal de strijd aanwakkeren van de ouder met high conflict personality naar de andere ouder.
Onze denk- en handelswijze moet 180 graden om in Nederland, als we willen dat kinderen veilig opgroeien. Als we willen dat ouders veilige opvoeders willen kunnen zijn. En er rust komt voor een ieder.
Weet dat in de complexe scheidingssituaties, die niet gaan over scheiding of rouw, maar die gaan over alle vormen van geweld, m.n. psychisch-emotioneel geweld, veel ouders/(ex-)partners zich ook onveilig voelen. Onveilig door de dwingend, controlerend, agressief communicerende, manipulerende, chanterende (ex-)partner. Dit is de ouder die ook zijn of haar kinderen inzet als machtsmiddel (via bijv. het niet houden aan het omgangsschema, het de kinderen wijs maken dat de andere ouder slecht is, het de kinderen weghouden bij de andere ouder met allerlei smoesjes naar de buitenwereld zoals jeugdbeschermers en raadsonderzoekers, het verantwoordelijk maken van de kinderen voor de communicatie naar de andere ouder, het de kinderen opzadelen met het uithoren van de andere ouder, het niet emotioneel beschikbaar zijn voor de kinderen etc.).
Samen kunnen we veiligheid bewerkstelligen
Samen kunnen we veiligheid bewerkstelligen, als we adequaat gaan denken, communiceren en handelen. Als we lef en eigenaarschap durven tonen in het werkveld.
Veiligheid bewerkstelligen lukt niet zonder hulp in deze situaties.
Beide ouders verantwoordelijk maken voor deze onveiligheid is (vaak) onterecht.
Als we ons dit gaan realiseren, kunnen we kinderen en ouders daadwerkelijk recht doen.
Bron: Franka Guiking op LinkedIn
