Complexe scheidingen en psychische problematiek bij ouder(s)
Complexe scheidingen en psychische problematiek bij ouder(s)
In de complexe scheidingen speelt (bijna) altijd psychiatrische problematiek, van de cluster-B persoonlijkheidsstoornissen, bij meestal 1 ouder, soms bij beide. Kinderen in deze situaties groeien daardoor op, als we niet bijtijds ingrijpen met deskundigen, met groot gevaar voor een eigen ongezonde, verstoorde emotioneel-psychische opgroei-ontwikkeling, met ook bij hen grote kans op psychiatrische problematiek (in wording) in hun persoonlijkheid.
Onverwerkt trauma
Het eigen diep onverwerkt trauma dat bij deze ouder(s) aanwezig is in zijn of haar hele Zijn, als gevolg van eigen jeugdtrauma (Transgenerationele overdracht van geweld) komt tot uiting in persoonlijkheidsstructuren als narcisme, borderline, dwangmatige persoonlijkheidsstructuur, anti-sociaal gedrag, angststoornis (voortkomend uit diepe onzekerheid en nul zelfwaarde, en het op die manier grip willen houden op de wereld om hem of haar heen).
Dwingende controle leidt tot gedrag
Kenmerkend is de dwingende controle van betreffende ouder die zorgt voor gedrag dat zich laat zien in (ex-)partnergeweld en kindermishandeling:
- liegen/verdraaien van feiten/onwaarheden poneren als waarheid
- schreeuwen
- manipuleren
- chanteren (via het kind, derden, netwerk, professionals)
- stalken
- de kinderen inzetten en gebruiken als negatief communicatiemiddel over de andere ouder
- de kinderen in alles willen laten geloven dat de andere ouder stom is, liegt, slecht is, niet te vertrouwen is, terwijl dit allemaal over deze ouder zelf gaat
- constant verwarren
- aantrekken en afstoten
- niet in staat te reflecteren op de eigen wijze van communiceren en gedragen
- alle verantwoordelijkheid buiten zichzelf leggen
- niet aanspreekbaar op eigen gedrag en communicatie
- geen antwoord geven op vragen, maar afleiden naar andere onderwerpen en andere personen
- geen afspraken willen maken en ook niet houden aan afspraken
- woest worden om het minste of geringste, als een bommetje buskruit kunnen afreageren tot aan het smijten met spullen (kastdeuren, objecten) aan toe
- constant schakelen tussen slachtoffer, redder en aanklager (dramadriehoek van Karpman)
- op alle mogelijke manieren niet meewerken aan hulp en begeleiding, hierin zelfs stelselmatig toestemming voor het kind, en een ieder, weigeren
- geen toestemming geven voor vakanties naar buitenland of hierin lopen zieken met het niet tekenen van het formulier
- stiekem gegevens van het kind wijzigen naar het eigen adres, waar het kind mogelijk bij de andere ouder ingeschreven staat op het adres
- en zo nog veel meer
Hulp is nodig voor elk gezinslid
Dit is psychisch-emotioneel onveilig en ziekmakend voor elk gezinslid. En hier is hulp, begeleiding en behandeling nodig.
Met deze ouder valt niet samen te werken. Willen dat dit gebeurt als medewerker van GI, RvdK, Jeugd-en-gezin zal zelfs de onveiligheid doen aanwakkeren voor kind en de andere ouder. Dit is echt het onmogelijke vragen. Alsof je vraagt aan een persoon zonder armen mee te gaan tennissen.
Waarmee menig kind en ouder terug wordt geduwd naar de slangenkuil.
Bron: Franka Guiking