Complexe scheidingen zouden niet door Jeugdzorg moeten worden behandeld omdat het probleem niet bij het kind, maar bij de ouders ligt.

Complexe scheidingen zouden niet door Jeugdzorg moeten worden behandeld omdat het probleem niet bij het kind, maar bij de ouders ligt. In de meeste gevallen is er sprake van frustratie van de omgangsregeling waardoor het kind ‘klem’ komt te zitten en loyaliteit-problematiek ontwikkelt. Jeugdzorg focust zich doorgaans op het kind, maar onderzoekt de oorzaak niet, vaak veroorzaakt door een persoonlijkheidsstoornis bij één van de ouders, zo blijkt na uitvoerig onderzoek door o.a. prof.J Harman (https://lnkd.in/ek_JPtb9).
Onderzoek hiertoe zou bij complexe scheidingen standaard (wettelijk) moeten worden uitgevoerd door daarvoor gecertificeerde psychologen. Nu nog worden vormen van psychopathie, borderline (BPD), narcisme (NPD) of andere stoornis genegeerd in het #familierecht waardoor omgangs- en gezagskwesties vaak onterechte en ondoordachte consequenties krijgen.

Wanneer een ouder het kind opzettelijk weghoudt bij de andere ouder ontstaat er een ongewenste machtsverhouding. Jeugdzorg is in zo’n geval niet bij machte om objectief of degelijk onderzoek te verrichten. Daarnaast zal de manipulerende ouder alles uit de kast halen om de situatie te beïnvloeden door de andere ouder valselijk te beschuldigen. Hierdoor zal de ‘gezonde’ ouder zich gedwongen voelen zich in het ‘gevecht’ te mengen om de kinderen te kunnen blijven zien. Jeugdzorg medewerkers, alsook de #rechtspraak, beslechten dit gevecht door (schijnbare) “rust” voor het kind te bewerkstelligen. Maar de gevolgen voor het kind zijn ongewild verlies van één van de ouders en psychische problemen, vooral op later leeftijd.

Expertise om de intenties van de ‘controlerende’ ouder te doorzien is een taak voor psychologen, niet voor de Jeugdzorg. De ‘gezonde’ ouder wordt vaak nog steeds slachtoffer van vooroordelen en aannames die Jeugdzorg uit -bij gebrek aan kennis en inzicht- in de rechtszaal. Deze ouder vecht tegen het onterechte contactverlies met zijn/haar kinderen, maar wordt gezien als veroorzaker van het gevecht. In de rechtszaal wordt de situatie vervolgens précair wanneer Jeugdzorg en de RvdK uitspreken “rust te willen, in het belang van het kind”.

Contactverlies met je kind(eren) is één van de pijnlijkste dingen die je als ouder kunt overkomen. Omdat beide ouders weten hoe de vork in de steel steekt, is door #justitie opgelegde mediation nutteloos. Iemand met een persoonlijkheidsstoornis met macht over je kind zal de macht misbruiken om de mediation in eigen voordeel te ‘sturen’. Daarnaast leert de ervaring dat een manipulatieve ouder vasthoudt aan uitspraken van het kind, welke in coalitie beweert wat van hem verwacht wordt. Ook hier zit een probleem: het kind-gesprek met de rechter kan pas helderheid geven als er een daartoe getrainde psycholoog of lichaamstaal-deskundige bij zit die de uitspraken van het kind kan filteren: https://lnkd.in/e5QG8nve. Pas dan kan OTS nut hebben en veilige omgang met beide ouders garanderen. Ministers #Yeşilgöz en #Weerwind

 

 

Gerelateerde Artikelen

Wetenschappelijk rapport werkelijkheidsvinding

Werkelijkheidsvinding voor rechters bij  jeugdbeschermingszaken Recente wetenschappelijke inzichten voor rechters, beleidsmakers en de jeugdbescherming   Rapport Mei 2021 Wetenschappelijke feitenverzameling jegens zorg voor jeugd AdoptieZaken & Familierecht …

The Bystander role

The Bystander Role The “bystander” role in the trauma reenactment narrative is critical. The choice before the mental health professionals, attorneys, and the court in…