Over ons

Het Verloren Kind is het kind in nood dat onder druk van mentaal of fysiek geweld zowel de eigen vader of moeder als zichzelf moet afwijzen!

Stichting Het Verloren Kind wenst bij te dragen aan positieve ontwikkelingen in de samenleving. In februari 2021 werd in het adviesrapport van het expertteam ouderverstoting/complexe omgangsproblematiek openbaar erkend dat bij zogeheten ‘complexe’ scheidingen ernstig rekening moet worden gehouden met oudervervreemding en ouderverstoting. Iedereen is het erover eens dat oplossingen en verbeteringen hard nodig zijn. Het betreft de kwetsbaarheid van kinderen en is dus uitermate urgent! Met dit motief draagt Het Verloren kind zo breed mogelijk kennis en praktijkervaring uit, zodat de problematiek door ouders, familie, vrienden én professionals, ook in het recht, zo vroeg mogelijk kan worden herkend en erkend en zodat ouders én professionals daar beleid op kunnen voeren ter bescherming van het kind!

De professionals die voor kinderen en hun ouders het verschil kunnen maken, zullen zich echter ook gesteund moeten weten door nieuwe keuzes in het beleid, in het recht en in de opleidingen.

Op het platform van Het Verloren Kind wordt samengewerkt aan constructieve ideeën, gericht op oplossingen. Krachten worden gebundeld om eenieder die van invloed kan zijn op het verbeteren van de positie van kinderen en hun ouders daartoe te bewegen. Structurele oplossingen zijn nodig en bij deze schrijnende problematiek mag dat niet wachten!

Het Verloren Kind is een ANBI-stichting, zonder winstoogmerk en alleen gericht op uitwisseling en verbetering van beleid en praktijk. De stichting en haar medewerkers gaan geheel onafhankelijk vanuit de inhoud te werk. Medewerkers doen hun werk onbezoldigd en op persoonlijke titel. De inkomsten van de stichting bestaan uit giften.

MISSIE

Stichting Het Verloren Kind is er om te zorgen dat oudervervreemding en -verstoting worden voorkomen zodat kinderen in het contact met allebei de ouders veilig en gezond kunnen opgroeien.

Stichting Het Verloren Kind wil oudervervreemding en ouderverstoting voorkomen door:

Het bieden van een ontmoetingsplaats waar alle ouders, professionals en omstanders kunnen samenkomen; om kennis en praktijkervaring te delen, naar oplossingen te zoeken, te leren, om hulp te geven en hulp te vinden, om elkaar te versterken.
Het bouwen aan een plaats waar adequate hulp en informatie beschikbaar is voor ouders, professionals en omstanders, zodat zij zo vroeg mogelijk kunnen onderkennen wat er gebeurt en in staat zijn om passend beleid te voeren ter bescherming van het kind!
Het creëren van breed draagvlak in de samenleving –de mensen die ermee te maken hebben, de betrokken sectoren (zorg, onderwijs, justitie, welzijn), de lokale en landelijke politiek, de beroepsopleidingen, de wetenschap – voor verbetering van de positie van kinderen en hun ouders in de problematiek van oudervervreemding en ouderverstoting, zodat duurzame oplossingen in praktijk kunnen worden gebracht.

Onze uitgangspunten hierin zijn:

Wij kiezen partij voor het kind in nood, dat recht heeft om autonoom te worden en eigen keuzes te leren maken.
Het Verloren Kind is gericht op oplossingen.
Oudervervreemding en ouderverstoting wordt bekeken vanuit het geheel van posities en belangen rond het kind en de professionele keten.
Inhoud van Het Verloren Kind is neutraal en feitelijk en is gebaseerd op argumenten.
We staan voor het begrenzen van mentaal en fysiek geweld.
Er wordt respectvol omgegaan met ieders autonomie, grenzen en mogelijkheden.
De ontmoetingsplaats is een plek om over een gevoelig onderwerp van gedachten te kunnen wisselen, te overwegen, ideeën uit te dragen, deze te bevragen of bij te stellen zonder dat dit direct consequenties heeft voor de persoonlijke casus of de positie van de professional.

Stichting Het Verloren Kind wil oudervervreemding en ouderverstoting voorkomen door:

Een hoofdmenu met een uitgebreide beschrijving van wat oudervervreemding en ouderverstoting inhoudt voor kinderen, ouders en professionals. Mogelijkheden voor hulp worden besproken. De tekst is bedoeld om houvast te geven aan betrokkenen en om inhoudelijke discussie over oplossingen te stimuleren.
Een besloten sociaal platform waar wordt samengewerkt aan constructieve ideeën, gericht op oplossingen. Het platform is toegankelijk voor particulieren en professionals het is beveiligd met een wachtwoord. Er gelden huisregels waar de deelnemers zichzelf en elkaar aan houden. Op het platform kan iedereen posten en kunnen groepen worden gevormd.
Een openbare leestafel met originele en herplaatste publicaties van professionals die zich met het thema bezighouden. De leestafel biedt geselecteerde professionals de mogelijkheid om eigen artikelen te plaatsen, mits zij bijdragen aan zinvolle oplossingen en/of hulp bieden. Hierdoor wordt zo veel mogelijk informatie over oudervervreemding en ouderverstoting samengebracht en kunnen hulpverleners en hulpzoekenden elkaar makkelijker vinden. Het Verloren Kind is niet verantwoordelijk voor de informatie die wordt geplaatst. Eventuele discussie over de inhoud van de leestafel kan plaatsvinden op het sociaal platform.

Peter Beerents

Ervaringsdeskundige en oprichter Stichting Het Verloren Kind

Peter Beerents is helaas ervaringsdeskundige geworden op het gebied van ouderverstoting. Sinds de geboorte van zijn zoon heeft hij zich 13 jaar lang flink moeten verzetten tegen een wraakzuchtige omgangsobstructie en dwangmatige controle van de moeder van zijn zoon, totdat dit voor het kind teveel werd en koos voor wat het door zijn moeder en haar echtgenoot werd opgelegd. Daarna was Peter even machteloos als verbijsterd over het ondermaatse optreden van de Raad voor de Kinderbescherming en de gemakzucht van diverse rechters. Het feit dat zijn kind jarenlang inzet was geweest van een eenzijdige, pathologische machtsstrijd, ernstig onder druk werd gezet om aan de eisen van de verstotende ouder te voldoen, werd totaal niet opgemerkt en erkend. Hij vroeg tijdens diverse juridische procedures om hulp en aandacht voor de emotionele/psychische mishandeling waaraan zijn zoon werd blootgesteld. Zijn verwoede pogingen om zijn kind hiertegen te beschermen werd feitelijk een valkuil, waardoor hij tijdens het hele proces als vader volledig werd begrensd en gediskwalificeerd, zowel door de verstotende ouder als door betrokken professionals. Valse beweringen en leugens over zijn persoon en gedrag werden klakkeloos aangenomen, niets hiervan werd aangetoond of feitelijk onderzocht, er werd zelfs geen enkele interventie ingezet. Het was volgens de rechtbank maar beter om het kind rust te geven, uit de strijd te halen en de volledige zorg aan de verstotende ouder toe te wijzen, waarbij hij ook nog eens een omgangsverbod voor onbepaalde tijd kreeg opgelegd. Deze beslissing van de rechtbank Amsterdam werd door het Hof later klakkeloos overgenomen. Waarbij het Hof nog opmerkte ‘te hopen dat de ouders er alsnog samen uitkwamen en daarbij de verstotende ouder in het bijzonder aankeek…’ Sinds 2019 is hij volledig verstoken van elke vorm van contact met de jongen waarmee hij 13 jaar lang een zeer intens en liefdevol contact had.

‘Ouderverstoting is pure kindermishandeling en ex-partnergeweld. Juist het ontkennen hiervan door jeugdzorg en justitie faciliteert het misdrijf. Verstoten ouders genieten geen enkele rechtsbescherming’, aldus Peter. Adequate informatie en hulp om het trauma van dit contactverlies te verwerken heeft Peter hierna ook niet echt kunnen vinden. Ouderverstoting is een veelkoppig monster met vele complexe invalshoeken. De ernst en verwoestende dynamiek ervan wordt zelden (h)erkend, omstanders kijken meestal weg (waar twee kijven hebben twee schuld!) en het heeft hem veel inzet en tijd gekost om volledig te doorgronden aan welke toxische dynamieken hij samen met zijn kind jarenlang was blootgesteld. Dit alles heeft hem doen besluiten om de Stichting Het Verloren Kind op te richten, met als doel om zowel professionals, slachtoffers als omstanders te helpen met overzichtelijke informatie over deze traumatiserende geweldsvorm en aandacht te vragen voor nog meer ellende die vaak optreedt zodra jeugdzorg en justitie zich ermee gaan bemoeien. ‘Ik hoop dat hiermee het onnodige leed dat mijn zoon en mij is aangedaan niet verspild zal zijn’.

Mr. Jan van Weegberg

Oud-Advocaat

Mr. Jan van Weegberg is oud-advocaat. Hij heeft zich van 1999 tot en met 2023 volledig beziggehouden met het personen- en familierecht in de breedste zin van het woord: echtscheidingen, gezag, omgang, kinder- en partneralimentatie, verdeling van de huwelijksgoederengemeenschap en afwikkeling van huwelijkse voorwaarden, ondertoezichtstellingen en uithuisplaatsingen, verhuizingen met kinderen in binnen- en buitenland, kinderontvoering en vervangende toestemming voor zaken betreffende kinderen, zoals school, medische behandelingen, reizen naar het buitenland etc.

Als oud-advocaat in het familierecht is hij zich er terdege van bewust dat het tot stand brengen van afspraken voor het kind voor ouders gepaard kan gaan met heftige emoties. Hij zet zich in voor een goede omgang tussen ouder en kind en is eveneens van mening dat een advocaat in deze zaken zeer terughoudend moet zijn met beschuldigingen en met kwaadspreken. Het is mede de taak en de verantwoordelijkheid van advocaten om ervoor te zorgen dat partijen niet verder uit elkaar komen te staan. Naast het belang van de ouders heeft het kind een zwaarwegend belang.

In de visie van mr. Jan Van Weegberg moet alles op alles worden gezet en moeten alle middelen worden ingezet om ervoor te zorgen dat kinderen contact met en zorg, in welke vorm dan ook, door beide ouders kunnen blijven houden nadat deze hebben besloten om uit elkaar te gaan. Kinderen hebben recht op omgang en zorg van beide ouders, en beide ouders hebben recht op zorg voor en een familieleven met hun kinderen: dat is een fundamenteel recht.

Een zeer belangrijke uitspraak met betrekking tot omgang uit zijn praktijk is de uitspraak van de Hoge Raad van 17 januari 2014 (ECLI:NL:HR:2014:91), ‘de actieve rechter’ genoemd, waarin de Hoge Raad heeft bepaald dat rechters zich actief c.q. actiever moeten opstellen om omgang tussen kinderen en beide ouders te bewerkstelligen.

Erik Heslenfeld

Penningmeester

Erik Heslenfeld is afgestudeerd als fiscaal jurist in 1987. Daarna werkzaam bij een groot advieskantoor tot en met medio 1996. Vervolgens werkzaam als zelfstandig adviseur, voormalig oprichter/mede-eigenaar van Hillbrook ETS, sinds juni 2022 mede-eigenaar van Reyne Belastingadvies. Bij de Stichting Het Verloren Kind verantwoordelijk voor de financiën, de administratieve organisatie, en ook voor de relevante compliance. Vanuit een brede financiële achtergrond, streef ik naar eenvoud, transparantie, integriteit en verbinding met alle betrokkenen.