Als de kinderen je niet meer willen zien: ‘Maar diep van binnen houden ze van me’
Als Ivo Vrijkotte zijn kinderen opzoekt, dan worden ze bang. Willen ze vluchten, ver bij hem vandaan. Hoe heeft dat zo ver kunnen komen? Kinderen haten hun ouders toch niet? Een verhaal over een Oldenzaalse vader, die alles doet om zijn jongens van 13 en 11 jaar te kunnen zien, ook al willen instanties en hun moeder dat niet. „Diep van binnen houden ze van me.”
In de ruim drie uur durende zitting bij de politierechter in Almelo is er geen enkel contact tussen de ouders van twee kinderen uit Oldenzaal. Eerst gaat zij naar buiten, hij volgt pas als ze de gang uit is. Geen hallo, geen knikje. Zelfs hun blikken kruisen elkaar niet. Dat ze ooit van elkaar gehouden hebben, het lijkt onvoorstelbaar.
In de ruim drie uur durende zitting bij de politierechter in Almelo is er geen enkel contact tussen de ouders van twee kinderen uit Oldenzaal. Eerst gaat zij naar buiten, hij volgt pas als ze de gang uit is. Geen hallo, geen knikje. Zelfs hun blikken kruisen elkaar niet. Dat ze ooit van elkaar gehouden hebben, het lijkt onvoorstelbaar.
Negen jaar strijd
Negen jaar al duurt de juridische strijd om hun kinderen, die 4 en 2 jaar waren toen hun ouders uit elkaar gingen, maar inmiddels beginnende pubers van 13 en 11 zijn. Ze gingen op voetbal, leerden rekenen en schrijven, maakten vriendjes. Zonder hun vader. Die zag zijn zoons na het stoppen van de omgangsregeling eind 2013 slechts sporadisch.
Die vader is Ivo Vrijkotte uit Oldenzaal en hij voelt zich het slachtoffer van een ondeugdelijk systeem. Hij zegt dat de moeder er alles aan heeft gedaan de kinderen te laten geloven dat hij niet deugt. Met effect. Als ze hem zien worden ze bang. Willen ze weg. Niet omdat hij een onmens is, maar omdat dat beeld van hem gecreëerd is. Door zijn ex. Het maakt hem van binnen kapot. Elke dag een beetje.
Groot probleem
Ouderverstoting noemt hij het: de situatie waarin een kind contact met een ouder afhoudt als gevolg van (al of niet bewust) manipulatief gedrag van de andere ouder. Hoewel niet bekend is hoeveel ‘verstoten ouders’ er zijn, want het is geen medische aandoening en niemand die het bijhoudt, is het één van de grootste, maatschappelijke problemen van deze tijd. Dat zegt Peter Tromp, de voorzitter van de stichting Vader Kennis Centrum. En hij is niet de enige die dat vindt.
Twee jaar lang deed een expertteam in opdracht van minister voor Rechtsbescherming Sander Dekker onderzoek naar het thema. Er werd gesproken met ouders, volwassen kinderen, professionals en wetenschappers. De uitkomsten zijn tamelijk schokkend, de complexiteit van de problematiek zo groot dat deze nauwelijks samen te vatten is.
Verstoten ouders is één van de grootste, maatschappelijke problemen van deze tijd
