We maken nu meer kapot dan ons lief is
Ouders en kinderen die dagelijks te maken hebben met psychisch-emotioneel, fysiek en financieel (ex-)partnergeweld en kindermishandeling en ouderverstoting (= intieme terreur), zijn geholpen met:
– bevragende, onderzoekende, open, nieuwsgierige professionals;
– medewerkers van GI en RvdK die ‘willen weten’ en ‘willen horen’ van het psychisch-emotioneel financieel fysiek (ex-)partnergeweld dat structureel speelt;
– medewerkers die destructieve communicatiemechanismen en -patronen weten te herkennen;
– medewerkers die hier niet van wegkijken, die direct gealarmeerd zijn;
– medewerkers die niet (ver)oordelen maar trauma-sensitief responsief durven luisteren tussen de regels door naar kind en ouder en hun geschiedenis, waar ze vandaan komen;
– medewerkers die in rapportages objectief en volledig aan de rechter over kind en ouder rapporteren;
– medewerkers met kennis, inzicht, ervaring en lef;
– medewerkers die durven aansluiten bij en afstemmen op kind en ouder, vanuit gelijkwaardigheid en nederigheid.
Kinderen en ouders in destructieve (ex-)gezinssituaties hebben behoefte aan empatische, moedige medewerkers die willen weten waar zij vandaan komen (N.B. deze situaties worden complexe scheiding of vechtscheiding genoemd in de volksmond: de medewerker vindt de destructieve (ex-)gezinssituatie complex).
De medewerker die herkent wat IS, kan een wereld van verschil maken voor veel kinderen en ouders in Nederland. Want velen leven in een realiteit van geweld jegens hen, via de kinderen, door hun high-conflict papa of mama/-(ex-)partner.
Als medewerkers destructieve relaties leren (h)erkennen, kunnen begeleidingstrajecten constructief, steunend, helpend zijn en kunnen passende stappen bedacht worden met kind en ouder. Dan kan groei naar eigen regie en kracht van kind en ouder ontstaan, afgestemd op de realiteit van hen.
Nu gaan nog heel veel trajecten mis onder de vleugels van GI en RvdK bij destructieve relaties, valt op.
Succeservaringen blijven veel uit voor kinderen, ouders en ook voor medewerkers door de verkeerde focus, want: ouders moeten er samen uitkomen.
Wellicht is het tijd dat we gaan erkennen dat destructieve relaties niet gebaat zijn bij ‘gezamenlijk ouderschap’ en niet thuishoren in de jeugdzorg, bij gezinsvoogden, jeugdbeschermers en raadsonderzoekers.
Het pedagogische denkkader van waaruit gedacht wordt (gezamenlijk ouderschap), is een No Go! bij destructieve relaties. Alleen hier staren we ons blind op. Daarom is het herkennen van geweld, veroorzaakt door de high-conflict ouder, een must. En het leren inzien dat ons gedachtegoed moet veranderen naar parallel ouderschap is ook een must.
We maken nu meer kapot dan ons lief is.
Met ons huidig denken, communiceren en handelen wordt menig kind en ouder verwoest en verder getraumatiseerd door:
– ouderverstoting,
– onvolledige en onjuiste rapportages van medewerkers aan de rechter,
– partij te kiezen voor de high-conflict ouder.
Dit kan echt anders in Nederland 🙏
